Rzeka snuje się powoli po łąkach.
W wodzie przeglądają się drzewa - jak modelki w lustrze.
Zresztą jak to pogodzić. Ta - rzeka. Ten - Bug. Chyba się nie pogryzą.
Lubię ten nastrój i tą ciszę. Szkoda tylko, że pogoda taka sobie i niebo nijakie. Nie dokonuję zmian w zrobionych zdjęciach - co najwyżej kadruje i rozjaśniam lub przyciemniam.
Skąd ty Wodo płyniesz? Gdzieś z Wołynia.
A dokąd? Do Narwi i potem razem do Wisły. A potem do morza.
Lubię ten nastrój. Można siedzieć na rzeką i myśleć o przemijaniu - jak ta woda - przypływa i odpływa.
Podobnie jak z naszym życiem. Pojawia się i odchodzi.
Niezależnie od miejsca, gdzie zatrzymuję się - woda jest taka sam. I robi to samo - po prostu płynie. Jak w piosence rajdowej z czasów studenckich.
Wędruję na rowerku wzdłuż rzeki. Krajobraz zmienia się, ale woda pozostaje taka sama - wolno płynąca do celu - jak nasze życie. Przynajmniej moje.
Z jedną różnicą. Gdzie jest cel tej wody wiem, a gdzie cel mojego życia nie wiem.
Pojawiające się co jakiś czas słupki przypominają, że jestem nad granicą.................
Co jakiś czas droga trafia na zakola, które wiosną i jesienią są często zalewane. Ale teraz rosną tutaj kwiatki.
Droga snująca się po nadrzecznych lakach - prowadzi do celu, gdzie muszę dotrzeć wieczorkiem.
Powoli łąki i wodę zostawiam za sobą. Szkoda - ale jeszcze powrócę tutaj.
Tam gdzieś daleko jest mój domek ze wspaniałą Panią Basią, która pomimo późnych powrotów zawsze przygotuje coś do zjedzenia dla spóźnionego wędrowca.
No i bociany na kolacji. Smacznego. Powoli czas na spanie.
Kolacja zjedzona i też czas lecieć do domku.
No cóż wieczór i każde z nas wędruje do swojego domku na zasłużony odpoczynek:bociany - do gniazdka na drzewie lub chatce,
rzeka - do morza,
a ja do hoteliku.
1 komentarz:
Jednym z takich żywiołów jest woda, która pomimo regulacji rzek, budowy zbiorników retencyjnych i wałów ochronnych raz po raz przypomina, iż jest żywiołem niepokornym.
Woda to wszystkie odcienie emocji, a więc reagowanie na impulsy świata zewnętrznego. Stąd zależność od nastrojów, potrzeba spokoju, aby móc zagłębić się w sobie i rozkoszować się tym stanem. Na twoich zdjęciach ona ma niesamowite kolory jest tak spokojna wrecz leniwa i kto by powiedział że to żywioł .
Prześlij komentarz